Film­huis: Fami­liar Touch

Filmhuis: Familiar Touch

Wan­neer

30 sep 2025    
10:00 — 12:00

Waar

Film­huis
Leth­maet­straat 45, Gouda, 2802 KB

Eve­ne­ment type

Prijs: € 9,00 ook voor dona­teurs van het Film­huis

Ruth (Kath­leen Chalf­ant), een char­man­te, gepen­si­o­neer­de kok, bereidt het ont­bijt in haar zon­ni­ge keu­ken – een gerecht dat ze al vaak lijkt te heb­ben gemaakt, hoe­wel klei­ne en raad­sel­ach­ti­ge fout­jes haar com­for­ta­be­le rou­ti­ne nu ver­sto­ren. Wan­neer haar zoon aan­belt om met haar te dine­ren, ver­wart ze hem met een aan­bid­der. Haar ‘date’ brengt haar naar een ver­pleeg­huis, waar­van Ruth zich niet her­in­nert dat ze het zelf heeft uit­ge­ko­zen. Tus­sen de ande­re bewo­ners in de demen­tie­zorg, voelt Ruth zich ver­lo­ren en stuur­loos, ervan over­tuigd dat ze ergens is beland waar ze niet thuis­hoort. Ter­wijl ze lang­zaam de warm­te en steun van de ver­zor­gers begint te accep­te­ren, (her)ontdekt ze manie­ren om te aar­den in haar lichaam en omge­ving, ter­wijl haar geest aan een geheel eigen reis begint.

Deze coming-of-old-age van Sarah Fried­land laat op een waar­di­ge, gevoe­li­ge en soms grap­pi­ge manier zien wat er wél over­blijft wan­neer je brein je in de steek laat. De film won maar liefst drie prij­zen op het Film­fes­ti­val van Vene­tië: Beste Debuut, Beste Regie en Beste Actri­ce.

Flimhuis: Familiar Touch | Boek & Troost

Deelnemen aan deze activiteit?

Je kunt jezelf opgeven door ons aanmeldformulier in te vullen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers