Blog

Goed werk: water worden, wortels van planten intrekken trekvogels vullen met groen, groeten doen naar beneden; ach, ik zal dood wel tevreden en vreselijk veel moeten doen. Leo Vroman  

“k Heb voor de dood al meer dan eens een lief gedicht geschreven ik neem hem weer eens op mijn schoot hij hoort zo bij het leven ik weet nog hoe bang ik was als kind wat heb ik ‘m geknepen hij was mijn vijand, nu mijn vriend nu heb ik hem begrepen hij heeft mij zijn geheim verteld en zo ben ik mijn angst ontgroeid voor mij is hij een open veld waar hemelhoog het voorjaar bloeit.   TOON HERMANS

Er is een gat in de familie   Het gat is niet te dichten. Het zal er altijd zijn. En naast dat het verdrietig is, voelt het ergens ook wel fijn.   Want jij blijft zo altijd bij ons. Jij bent er hoe dan ook nooit niet. Alleen met jou zijn wij compleet. Er zit zoveel liefde in verdriet.   Alleen met jou zijn wij compleet. Je bent er .. hoe dan ook .. nooit niet.   Schrijfster : Anne Marije Maris

Tussen de draden van de onbeschrijfelijke pijn heeft zich verweven, langzaam onopgemerkt haast in ‘t begin, de vreugde om wat is en wat is geweest. Het doet mij voelen ‘t leven heeft weer zin.   Ik ben niet bang meer voor de dood, niet bang te hechten aan het leven, aan alles wat mij is gegeven. Ik weet dat zij eens weer zal komen met alle pijn en het gemis, maar nooit zal kunnen nemen, de herinnering aan elk moment dat mij nu dierbaar is.     Een lotgenote

Wie heeft de lichtjes van de boom gedoofd? Wie heeft de ballen weggehaald? Wie heeft met niets ontziende nuchterheid, het einde van de romantiek bepaald?   Wie heeft de kerststal ingepakt; de uitgebloeide kerstster weggedaan? Was ik dat zelf? Waarom liet ik de lichtjes nog niet even aan?   Wie heeft de lichtjes in mijn blik gedoofd? Dat was ik niet, dat deed het leven! Maar in de duisternis bleef één kaars staan; zo werd mij per vergissing toch een licht gegeven.   Ik leg mijn hand beschermend om de vlam, zodat de vrieskou van de eenzaamheid hem niet zal doven. Het is de vlam van hopen op de zon, Lees meer

We zwaaien mensen uit ons leven zonder het vooraf te weten. “Was gezellig”, “Zie je gauw”, “Welterusten”, “Ik hou van jou”. En wat voelde als een komma blijkt uiteindelijk een punt. We zwaaien uit zonder te weten; omdat je soms niet weten kunt.   Merel Morre

  Ik kan jou Niet meer aanraken En toch Raak jij mij Voortdurend.   Angela Koster

Ze zeggen zoveel….. dat het went, dat de tijd een helende mantel is.   Zoveel….. dat het overgaat als griep, vervaagt in het stof van de dagen.   Maar het blijft hangen als mist op mijn haar. Ik overwinter in verdriet, om hoe het was, had kunnen zijn.   Jij bloeit liever dan ooit voordien, met nog zachtere kleuren van het leven.   Jou te verliezen went nooit.     Mark Naessens  

Elk ding is meer dan een ding, voor wie bemint. Mijn hand ging over stoelen en tafels en ze bewogen van liefde. O, wij hielden allemaal van jou. Herman de Coninck

Nooit meer mijn neus in de geur van jouw jas Nooit meer mijn snot aan jouw mouwen Nooit meer jouw lievelingstrui in de was Nooit meer mijn hand in de jouwe Nooit meer jouw kus op mijn knie of mijn wang Nooit meer jouw vouwfietsje nat in de gang Nooit meer jouw meeneembrood Nooit meer de kieteldood Nooit meer op zaterdag papa-ontbijt Nooit meer op schoot met jouw arm om mijn blootje Nooit meer jouw kus op mijn wang, je bent dood, je bent dood, je bent dood, je bent dood, Voor altijd