Ik weef de tranen in mijn leven ik weef de trots in alle dagen ik weef de pijn in zachte strengen Ik weef jou, in alle dagen. Wie je was, wie je zult blijven hoe je kijkt en hoe je lacht wat je gaf en wat ik je leerde weven zal ik, alles wat je bracht. Ik weef het missen, en het dragen ik weef de liefde die is gebleven ik weef jou met zorg en aandacht in alle draden van mijn leven. Floortje Agema Uit het boek “Natril-tijd” Riet Fiddelaers-Jaspers
Zo helder, helderder dan water, is de lucht doorzichtig stil, te dun om te trillen en helemaal nieuw. Nog niets erin geen stof, geen vocht geen rimpel overal smelt het, zwelt het, glimt het. Nu gaan dingen weer beginnen te gebeuren; het eind van de winter. En juist ook tintelen stemmen naar binnen Judith Herzberg Uit: Beemdgras
Als je het mij vraagt, zeg ik graag “We hebben het ergste wel gehad”. Natuurlijk weet ik dat niet zeker. Ik houd er ook van om te zeggen dat het ergste nog moet komen, juist in tijden van groot geluk. Kom, we laten alles achter, dagen dat je niemand sprak, nachten dat je wakker lag: Genoeg. We worden wakker tussen duizend liedjes, nieuw en klaar voor een beter jaar. Ik droomde van een doolhof waarin alle muren openzwaaiden toen jij vroeg: “Mag ik eruit” Dit wordt een jaar van de weeromstuit. Ingmar Heytze
In Gedachten In gedachten kom je soms zomaar voorbij; even een momentje een blik, die lach. Ik ontmoet je dan gewoon heel kort, voelt nog zo fijn zo vertrouwd alsof jij en ik nog wij zijn. Caro Niekus
Sluit vrede met je verleden, zodat het je heden niet meer kleurt. Je verleden bepaalt niet je toekomst, je overtuigingen en acties doen dat. Wat anderen van je denken gaat jou niets aan. Het gaat erom hoe je jezelf waardeert en hoe belangrijk jij jezelf vindt. Tijd heelt bijna alles. Geef tijd de tijd. Pijn wordt minder pijnlijk. Littekens maken ons tot wie we zijn. Ze dagen ons uit en dwingen ons om krachtig te zijn. Niemand is de reden van jouw geluk. Alleen jijzelf. Verspil geen tijd en moeite om naar vrede en tevredenheid buiten jezelf te zoeken. Soms is er geen antwoord. Is er Lees meer
Eigenlijk sta ik op een wip als ik aan mijn geliefde denk: Precies in het midden… Ga ik iets teveel naar rechts, dan kom ik in het verdriet. Ga ik naar links, dan kom ik in het geluk van de herinnering. Maya Stomp Facebookpagina ”Rouwen hoort bij het leven”
Toen mijn vrouw bijna vier jaar geleden door een hersenbloeding in coma raakte en elf dagen later overleed bleef ons gezin als verdoofd achter. Doordat ze zo snel in coma raakte hadden we geen afscheid kunnen nemen en ik vroeg mij vertwijfeld af hoe ik verder moest. Ik vond professionele hulp bij een rouwcoach, een vrouw die echt wist waarover het gaat bij rouw, die dingen uitlegde over rouw en mij een spiegel voorhield waardoor ik gaandeweg beter zicht op mijzelf en het rouwproces kreeg. Wanneer je mij nu vraagt hoe dat werkte en waardoor ik na een gesprek weer opgelucht verder kon, dan kan ik daar eigenlijk nog steeds Lees meer
In het gemis ben je ver weg maar ook even heel dichtbij. Ik denk aan je en het is of je zonet nog hier was. De pijn is het bewijs dat je bestaat al is het vanaf nu alleen in onze gedachten. Er is liefde in verdriet. En het verdriet is groot. Maar de liefde van en voor jou ook. Anne Zwanenburg Uit: Survivalgids voor Weduwen
We hebben het woord al een plek gegeven Het stijgt ver boven ons uit Reikhalzend proberen we het binnen ons bereik te krijgen Het te bemachtigen en ons machtig te maken Want accepteren kun je leren En zo leer je er mee leven Accepteren is iets toelaten Waarvan je niet wilt dat het er is Niet te begrijpen tot je het gedaan hebt En er achter komt Vechten tegen iets wat niet weg gaat Maakt al een slachtoffer Anne Zwanenburg Uit het boek: Survivalgids voor Weduwen.
Als het op verlies aankomt, zijn er eigenlijk twee mogelijke antwoorden: vasthouden of loslaten. Aan ons mensen de taak, te balanceren op het dunne koord dat tussen beide gaat. Loslaten is iets anders dan achterlaten. En vasthouden is iets anders dan weigeren verder te gaan. Loslaten is toestaan dat wat er was in je doorklinkt terwijl je verder gaat. Vasthouden is toestaan dat je verder gaat terwijl wat er was eeuwig in je zal nagalmen. Henri-Louis Bergson Uit het boek Natriltijd -Riet Fiddelaers-Jaspers Terugbuigen na de storm
