Auteur: Boek-en-Troost

Zelfs nu je zwijgt, hoor ik je nog Zelfs nu je zweeft, voel ik je nog Zelfs nu ik niets meer aan je vraag, antwoord je toch Zelfs nu het lijkt alsof je niet meer naar mij kijkt, zie je me nog Zelfs als ik huil, troost je me nog Zelfs nu je dood bent, ben je er nog Zelfs nu ik niet meer hoop op jou, vind je me toch Zelfs nu ik leef alsof ik hier niet achterbleef, mis ik je nog.   Jij, jij bent bij mij alle seizoenen gaan gewoon voorbij Jij, jij bent bij mij hoe verder weg je bent hoe dichterbij Jij bent bij mij Lees meer

  Troost is niet een schouderklopje geven, maar met zwijgzame tederheid naderen tot de innerlijke plek waar iemands levensbron stroomt die misschien vertroebeld is. Het is iemand helpen op te roepen tot het besef van zijn eigen kracht die sterker is dan alles wat er gebeurt en waardoor de toekomst verlamd lijkt.   Pater Jan van Kilsdonk Was studentenpastor in Amsterdam (2008)

Weggaan maakt niet veel geluid niet meer dan herfstbladeren die opstuiven in de wind. De boom blijft verweesd achter nu zijn stem op het tuinpad ligt en geluid dempt haast onhoorbaar je voetstappen die zich verwijderen. Alleen wie achterblijft weet hoe afscheid klinkt     Fatima Ualgasi

Je ging er heen om te genieten. Ik heb genoten, zeg je, maar is dat echt? Geniet je over je verdriet heen eronderdoor, of blijf je het begeleiden en mis je dan bij ieder scherp profiel al is het maar van bergen in de verte, hen, om te zeggen ZIE JE, of om naast hen te staan? En als je echt geniet, is dat dan opzet, een plan, een doel verwerkelijkt, omdat je weet: hier moet ik het mee doen voortaan mee toe? Of blijft het je begeleiden, zoals die krekels, weet je, die velden vol met ongegraasde klaver? En hoe de regen op elk blaadje liggen bleef? Hoe dat Lees meer

Kijk vooruit de weg loopt door sta niet stil maar volg het spoor. Vertrouw op wat je hart je zegt geen enkel levenspad is recht. Kijk vooruit, twijfel niet rust even uit bij groot verdriet; laat je ziel zweven en koester wat je is gegeven aarzel niet, dit is jouw leven. Jose Kodden

Wat je zegt, het is prachtig, prachtig, waarlijk mooi. Jouw gedachten draag ik als een verentooi Er is altijd een vallen, omarmd door het opstaan Zo zal ik immer verder willen gaan, door weidse weiden en verre verten; Opnieuw gewekt door het kraaien van de haan. Turend over dat ganse land Allen lopend,  hand in hand Broeder- en zusterschap overal, net als in het begin, de oerknal. Woorden zwevend boven water en oneindige zee, Ik draag je altijd met mij mee. Want aldoor ben ik daar, onzichtbaar aanwezig Overal en nergens, steeds ergens, soms vlezig. Jij roept, ik kom, ben daar, Word ik jou en jij mij gewaar Nooit alleen, Lees meer

Nu jij hier niet meer bent en ik in tweeën één, een zucht Jij glimlacht me even toe en ik geef je glimlach terug Je zit daar op jouw stoel de leegte staart me aan Dan kijk ik langs je heen steeds als je bent gegaan Het kleintje koffie staat op het aanrecht klaar en zo het nu voor altijd gaat leeg blijft het ook daar. Eduard Ditmar

Als je mij nog iets wilt geven dan zou ik je vragen sterf niet met mij, omhels het leven. Je mag bedroefd zijn maar wanhoop niet, verdrink niet in te groot verdriet. Als je mij nog iets wilt schenken dan zou ik willen: blijf de toekomst zien, blijf hoopvol denken zodat je uitgroeit en voluit leeft, het leven alle kansen geeft. Dichter onbekend