Auteur: Boek-en-Troost

Wat je zegt, het is prachtig, prachtig, waarlijk mooi. Jouw gedachten draag ik als een verentooi Er is altijd een vallen, omarmd door het opstaan Zo zal ik immer verder willen gaan, door weidse weiden en verre verten; Opnieuw gewekt door het kraaien van de haan. Turend over dat ganse land Allen lopend,  hand in hand Broeder- en zusterschap overal, net als in het begin, de oerknal. Woorden zwevend boven water en oneindige zee, Ik draag je altijd met mij mee. Want aldoor ben ik daar, onzichtbaar aanwezig Overal en nergens, steeds ergens, soms vlezig. Jij roept, ik kom, ben daar, Word ik jou en jij mij gewaar Nooit alleen, Lees meer

Nu jij hier niet meer bent en ik in tweeën één, een zucht Jij glimlacht me even toe en ik geef je glimlach terug Je zit daar op jouw stoel de leegte staart me aan Dan kijk ik langs je heen steeds als je bent gegaan Het kleintje koffie staat op het aanrecht klaar en zo het nu voor altijd gaat leeg blijft het ook daar. Eduard Ditmar

Als je mij nog iets wilt geven dan zou ik je vragen sterf niet met mij, omhels het leven. Je mag bedroefd zijn maar wanhoop niet, verdrink niet in te groot verdriet. Als je mij nog iets wilt schenken dan zou ik willen: blijf de toekomst zien, blijf hoopvol denken zodat je uitgroeit en voluit leeft, het leven alle kansen geeft. Dichter onbekend