Ik wens je genoeg stilte om op te kijken naar de sterren Genoeg eenvoud om ontzag te tonen voor het kleine Genoeg vertrouwen om het goede zijn weg te laten vinden Genoeg verwondering om het ondenkbare te zien gebeuren Vertraag Geef aandacht Wees dankbaar en geniet. Kris Gelaude
Er is nog zomer en genoeg Wat zou het loodzwaar tillen zijn, wat een gezwoeg Als iedereen niet iedereen ter wille was Als iedereen niet iedereen op handen droeg. Judith Herzberg
Volhouden is een zeker weten dat dat wat nu onzichtbaar is vrijblijvend altijd op een ieder ligt te wachten het wacht er alleen op om langzaamaan benaderd en met vol besef geplukt te worden het geloof in dit volhouden is daarom de kiem van de groei Zonder kiem geen groei een kiem blijft lang diep in de aarde verborgen maar hij zal en wil vrijkomen Eliza Mijn
Ik trek mij terug en wacht. Dit is de tijd die niet verloren gaat: Iedere minuut zet zich in toekomst om. Ik ben een oceaan van wachten, waterdun omhuld door ‘t ogenblik. Zuigende eb van gemoed, dat de minuten trekt en dan de vloed diep in zijn duisternis bereidt. Er is geen tijd. Of er is niets dan tijd. M. Vasalis
‘k Heb voor de dood al meer dan eens een lief gedicht geschreven ik neem hem weer eens op mijn schoot hij hoort zo bij het leven ik weet nog hoe bang ik was als kind wat heb ik ‘m geknepen hij was m’n vijand, nu mijn vriend nu heb ik hem begrepen hij heeft mij zijn geheim verteld en zo ben ik mijn angst ontgroeid voor mij is hij een open veld waar hemelhoog het voorjaar bloeit. Toon Hermans
Jij bent meer dan ooit lach op mijn scherm kussen in de stoel pantoffels onder de trap kuil in het bed traan in mijn hart naam op mijn lippen A. van Ess
Zonsondergang De zon zakt weg,het duin moet blozen. Ik klim er op en kijk van boven. naar beneden op het strand. Twee mensen,klein als poppen lopen daar. Stoppen soms even,doen iets met elkaar. Kussen misschien? Ik kan het niet goed zien. Was jij maar hier,dan gingen we naar daar. Lopen langs de zee,hand in hand. Vanaf het duin gezien zo klein als poppen. En nooit meer stoppen met lopen, Stilstaan,kussen. Wind er tussen. Johanna Kruit
Zelfs nu je zwijgt, hoor ik je nog Zelfs nu je zweeft, voel ik je nog Zelfs nu ik niets meer aan je vraag, antwoord je toch Zelfs nu het lijkt alsof je niet meer naar mij kijkt, zie je me nog Zelfs als ik huil, troost je me nog Zelfs nu je dood bent, ben je er nog Zelfs nu ik niet meer hoop op jou, vind je me toch Zelfs nu ik leef alsof ik hier niet achterbleef, mis ik je nog. Jij, jij bent bij mij alle seizoenen gaan gewoon voorbij Jij, jij bent bij mij hoe verder weg je bent hoe dichterbij Jij bent bij mij Lees meer
Troost is niet een schouderklopje geven, maar met zwijgzame tederheid naderen tot de innerlijke plek waar iemands levensbron stroomt die misschien vertroebeld is. Het is iemand helpen op te roepen tot het besef van zijn eigen kracht die sterker is dan alles wat er gebeurt en waardoor de toekomst verlamd lijkt. Pater Jan van Kilsdonk Was studentenpastor in Amsterdam (2008)
Weggaan maakt niet veel geluid niet meer dan herfstbladeren die opstuiven in de wind. De boom blijft verweesd achter nu zijn stem op het tuinpad ligt en geluid dempt haast onhoorbaar je voetstappen die zich verwijderen. Alleen wie achterblijft weet hoe afscheid klinkt Fatima Ualgasi
