Steun aan het Rouwcafé

Boek-en-TroostErvaringen van deelnemers.....

Twee jaar geleden overleed mijn vrouw. Het was middenin de Coronatijd. De predikant die nauw bij de begrafenis betrokken was, maakte mij attent op “Boek en Troost”. Ze was zelf jaren vrijwilliger geweest bij “Boek en Troost”. “Ga er eens kijken, misschien is het iets voor je”. Een half jaar na het overlijden van mijn vrouw ging ik voor de eerste keer naar het Rouwcafé. Eerder was vanwege Corona alles stil komen te liggen. Vanaf het eerste begin heb ik me bij het Rouwcafé welkom gevoeld en inmiddels ben ik een regelmatige bezoeker. De bijeenkomsten zijn heel laagdrempelig en dat komt natuurlijk ook, omdat je allemaal lotgenoten bent. Ik vind Lees meer

Behoefte aan troost…..

Boek-en-TroostErvaringen van deelnemers.....

De eerste keer dat ik het Rouwcafé bezocht was 3 maanden nadat mijn man plotseling was overleden. In de krant las ik dat het thema “troost” besproken zou gaan worden. Omdat ik volop in mijn verdriet zat, had ik daar heel erg behoefte aan.  Na een liefdevol welkom heb ik actief deelgenomen aan het gesprek. Het voelde aan als een warm bad “wat een lieve mensen!” Maandelijks kijk ik uit naar de bijeenkomsten waar fijne vrijwilligers de gesprekken begeleiden. Ik heb me ook opgegeven om deel te nemen aan de gespreksgroep ‘Als verlies je raakt’. Onder begeleiding van 2 vrijwilligers van Boek en Troost hebben we 5 avonden fijne, open, eerlijke, Lees meer

Overdenking van Joan Didion

Boek-en-TroostGedichten

We zijn gebrekkige stervelingen, ons van onze sterfelijkheid bewust, ook al drukken we het juist weg; juist in onze verwikkelingen ligt ons falen: het ligt in onze aard dat we bij het rouwen om ons verlies hoe dan ook rouwen om onszelf. Om hoe we waren. Om hoe we niet meer zijn. Zoals we eens helemaal niet meer zullen zijn. 2006

Huilen is gezond

Boek-en-TroostGedichten

Leg nu die krant maar even neer, echt lezen doe je toch niet meer, huil nou maar even. Ja, tegen iemands lichaam aan zou dat natuurlijk beter gaan, maar huil nou even. Dat jij de enige niet bent, dat is een troost die je al kent, dus huil maar even. Een ander troosten voor verdriet dat kan ook niet, dat kan ook niet, maar huil toch even. Altijd maar flink zijn is niet goed: als je niet weet hoe ’t verder moet, huil dan toch even. Straks, met nog tranen langs je kin denk je ineens: ik heb weer zin, om door te leven. ——————————– uit: ‘Het beloofde land’, 2002. Lees meer

Liedje

Boek-en-TroostGedichten

In de aarde ligt mijn lief op de aarde loop ik zonder doden kennen geen verdriet daarom neurie ik dit lied over schaamte over schuld over leven dat toch mooi is al het gras kan niet verbloemen vreugde die weer in mij huist In de aarde zwijgt mijn lief op de aarde zing ik zonder. Jos van Hest Doodgewoon gaan hemelen Uitgeverij:Plint

STILTE

Boek-en-TroostGedichten

  Durf ik in de stilte te blijven, ook als ik jouw pijn voel ? Mijn tranen niet op jou te plakken, mijn pijn niet als de jouwe te voelen?   Durf ik te blijven, mijn hart wijd open, zonder advies, zonder oplossing?   Durf ik te blijven? Want al is alles buiten mij, niets dan een spiegel van mij, het gaat niet om mij persoonlijk.   Durf ik in mijn stilte te blijven?     Joris Vincken             Loes Kramer van KIJK op Bodegraven – Reeuwijk schreef een prachtig artikel over de doelstellingen van Boek en Troost. Hoe mensen die een dierbare verloren hebben Lees meer

De ergste verdrieten…….

Boek-en-TroostGedichten

De ergste verdrieten zijn de verdrieten die niet gedeeld kunnen worden; die slaan naar binnen.       Dirk de Wachter Vlaams Psychiater en hoogleraar   Verdriet. Als maatschappij moeten we daar veel meer op inzetten. Er is nu geen plaats voor het verdriet van iemand anders. We moeten blijven praten met elkaar,verbinding maken.