De glim­lach in mijn ach­ter­hoofd

De Lief­de leven.

Het is een omar­ming, een lief­de­vol­le aan­ra­king die je diep kan ont­roe­ren, ter­wijl je denkt stel je niet aan er is niets om je door te laten ont­roe­ren. Wat er is, is er altijd al, de luch­ten, de wol­ken, de dui­nen, ze zijn er altijd, waar­om ben je nu plots ont­roerd?

Samen­vat­ting

De glim­lach in mijn ach­ter­hoofd is een ode aan Eros, de schep­pen­de kracht van de lief­de. Marij­tje van der Horst, auteur van het veel­ge­pre­zen boek De dood legt Lief­de bloot, tekent op wat haar over­komt in haar zoek­tocht naar de zin van het bestaan. ‘Ik wil het leven van de doden eer aan­doen, steeds weer terug­ko­men op de lief­de, dat is wat er uit­ein­de­lijk over­blijft als je dood­gaat. De enige echte drijf­veer van het echte leven.’ Al schrij­vend, schil­de­rend en foto­gra­fe­rend vraagt Marij­tje van der Horst zich af welke pro­ces­sen er zich in haar inner­lijk vol­trek­ken. In woord en beeld zoekt zij naar de essen­tie van schoon­heid, waar­heid en goed­heid.

Auteur
Marijtje van der Horst
Publicatiedatum
01-03-2012
Uitgever
Altamira
ISBN
9789069639819
Aantal exemplaren
6
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers