Dood-gewoon

Prach­tig, een aan­ra­der. Met haar her­ken­ba­re taal­ge­bruik en sub­tie­le luch­tig­heid weet Wes­te­ra in haar gedich­ten een geheel nieu­we dimen­sie aan de ver­schil­len­de facet­ten van de dood te geven. Geschikt voor kin­de­ren vanaf 6 jaar.

Samen­vat­ting

In dit prach­ti­ge voor­lees­boek van het suc­ces­vol­le duo Bette Wes­te­ra en Syl­via Weve staat één thema cen­traal: de dood. Samen tac­ke­len zij dit onder­werp, dat niet alleen voor kin­de­ren las­tig en ongrijp­baar is. Met haar her­ken­ba­re taal­ge­bruik en sub­tie­le luch­tig­heid weet Wes­te­ra in haar gedich­ten een geheel nieu­we dimen­sie aan de ver­schil­len­de facet­ten van de dood te geven. Hoe erg je iemand kunt mis­sen die er niet meer is, waar­om ook jonge men­sen ster­ven, en waar iemand naar­toe gaat als hij dood is — het komt alle­maal aan de orde. Maar boven­al tonen Westera’s gedich­ten, in samen­spraak met de bij­zon­de­re illu­stra­ties van Weve, dat dood­gaan bij het leven hoort en daar­om eigen­lijk dood­ge­woon is.

Auteur
Bette Westera
Publicatiedatum
2011
Uitgever
Gottmer
ISBN
9789025756680
Aantal exemplaren
1
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers