Feest­da­gen en rouw

Ver­driet kent geen kalen­der en is er het hele jaar.

Hand­rei­king voor rou­wen­den die opzien tegen feest- en hoog­tij­da­gen en deze apar­te gele­gen­he­den toch waar­de­vol vorm en inhoud wil­len geven.

Samen­vat­ting

Ver­driet kent geen kalen­der en is er het hele jaar door. Ook tij­dens feest­da­gen. Het zijn momen­ten die oproe­pen tot her­in­ne­ring, en daar­om zien veel nabe­staan­den juist tegen deze dagen op. Hoe kun je ermee omgaan?

Wie een ver­lies te ver­wer­ken heeft, ziet feest­da­gen als Kerst­mis en Oud en Nieuw als obsta­kels. En wat te den­ken van de ver­jaar­dag van jezelf of van de over­le­de­ne, een trou­we­rij of vakan­tie? Alles lijkt even moei­lijk.

Ook al lij­ken rouw en feest­da­gen tegen­strij­dig, nabe­staan­den moe­ten manie­ren vin­den om ze samen te laten gaan. Daar­voor zijn moge­lijk­he­den, laat Anja van Vee­l­en zien, zelfs meer dan je denkt! Haar per­soon­lij­ke gevoe­lens, voort­ge­ko­men uit de moord op haar aller­bes­te vriend, vor­men een rode draad door het boek.

Anja van Vee­l­en schrijft als uit­vaart­on­der­ne­mer en psy­cho­so­ci­aal hulp­ver­le­ner over men­sen met hun last en hun kracht. Ondanks haar pro­fes­si­o­ne­le hou­ding ten aan­zien van dood en rouw, spreekt ze recht uit het hart.

Auteur
Anja J. van Veelen
Publicatiedatum
11-15-2009
Uitgever
Ten Have
ISBN
9789025959081
Aantal exemplaren
1
Categorie
Diversen
Thema
Rouw
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers