Het laat­ste woord

Inter­views met men­sen weten dat ze gaan ster­ven. Gepu­bli­ceerd in NRC Han­dels­blad.

Flap­tekst

Ieder mens sterft, maar niet ieder­een is in staat daar­over te pra­ten. Hoe erva­ren men­sen hun laat­ste levens­fa­se? Wat den­ken zij, waar­aan den­ken ze terug, wat zijn hun gedach­ten over ‘leven na de dood’? In de NRC-rubriek ‘Het laat­ste woord’, weke­lijks in de week­end­edi­tie, spre­ken men­sen open­har­tig over de manier waar­op zij afscheid nemen van het leven. Wat opvalt, is de rust die velen erva­ren bij het nade­ren­de einde. ‘Ik ben benieuwd hoe het is om dood te zijn. Voel je dat — dood zijn? Ik denk het niet, maar ik wil het wel heel graag weten,’ zegt een 85-jarige vrouw met begin­nen­de Alz­hei­mer, enke­le dagen voor­dat zij door eutha­na­sie zal over­lij­den.

Auteur
Gijsbert van Es
Publicatiedatum
13-03-2013
Uitgever
Nieuw Amsterdam
ISBN
9789046814741
Aantal exemplaren
1
Categorie
Diversen
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers