Ik had je nog zoveel wil­len zeg­gen

Pren­ten­boek die­ren, Op een inge­to­gen manier nodigt Ik had je nog zoveel wil­len zeg­gen kin­de­ren uit om te pra­ten over het ongrijp­ba­re van de dood, om het een beet­je grijp­baar te maken.

Enke­le quo­tes van jon­ge­ren

Das en Maatje zijn de beste vrien­den. Ze doen alles samen: samen spe­len, eten, pra­ten en nog veel meer. En dan opeens is Maatje Dood. Zon­der Maatje voelt Das zich heel alleen. Dus gaat hij op zoek naar Maatje. Omdat hij hem mist. En omdat hij Maatje nog zoveel had wil­len zeg­gen. Of we het nu leuk vin­den of niet, de dood hoort bij het leven. De dood in het leven is oneer­lijk, onver­wacht onont­koom­baar. In dit boek gaat het voor­al over het omgaan met die dood. Hoe kun je toch nog zeg­gen wat je wilde zeg­gen tegen je maatje die er niet meer in leven­de lijve is? Op welke manie­ren kun je pro­be­ren het ver­driet een heel klein beet­je te ver­zach­ten? Op een inge­to­gen manier nodigt Ik had je nog zoveel wil­len zeg­gen kin­de­ren uit om te pra­ten over het ongrijp­ba­re van de dood, om het een beet­je grijp­baar te maken.

Auteur
Martine van Nieuwenhuyzen
Publicatiedatum
2012
Uitgever
Levendig Uitgever
ISBN
9789491740121
Aantal exemplaren
1
Thema
Jeugd, Rouw
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers