Leven met zelf­do­ding

60 Brie­ven van nabe­staan­den

Biedt inzicht in het leven van iemand na de zelf­do­ding van een naas­te.

Flap­tekst

Wat gebeurt er met je nadat je kind, je part­ner, je vader of moe­der, een broer, zus of hele goede vriend zich­zelf om het leven brengt? Hoe ziet je leven er na zo’n ingrij­pen­de gebeur­te­nis uit? Dit boek hoopt ant­woord te geven op die vra­gen. Het bestaat uit zes­tig brie­ven van man­nen en vrou­wen die in het ver­le­den met zelf­do­ding van een dier­ba­re te maken heb­ben gehad. In hun brie­ven rich­ten ze zich tot een — voor hen onbe­ken­de — lot­ge­noot. Iemand die onlangs het­zelf­de heeft mee­ge­maakt en die ze hopen te hel­pen door hun eigen erva­ring te delen. De brie­ven van de nabe­staan­den gaan over hun ver­driet en lief­de, woede en res­pect, wan­hoop en hoop. Stuk voor stuk per­soon­lijk. Soms adem­be­ne­mend, hart­ver­scheu­rend, ver­schrik­ke­lijk. Soms heel prak­tisch: met tips om het leven door te komen. Wij hopen dat heel veel men­sen die nu met zelf­do­ding wor­den gecon­fron­teerd er troost uit kun­nen halen. Voor pro­fes­si­o­nals biedt dit boek een inzicht in het leven van iemand na de zelf­do­ding van een naas­te.

Auteur
Jolien van der Kooij, Wouter de Jonge
Publicatiedatum
24-03-2014
Uitgever
Sinds 1883 Uitgevers
ISBN
9789020982701
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers