Ster­ven is dood­een­vou­dig. Ieder­een kan het

Wim Brands in gesprek met Rene Gude

Flap­tekst

De Den­ker des Vader­lands, René Gude, is ster­ven­de. Voor Human sprak Wim Brands met hem over wat er wer­ke­lijk toe doet in het leven, over humeur­ma­na­ge­ment en over de troost van de filo­so­fie. Juist nu de dood voor de deur staat, blij­ken filo­so­fi­sche vaar­dig­he­den han­dig om de gemoeds­rust te bewa­ren. Als je goed over de inrich­ting van je leven hebt nage­dacht, hoef je op het eind niet nog van alles goed te maken. Wie een beet­je nadenkt hoeft zich ook niet te ver­lie­zen in bozi­ge the­o­rie­tjes over het bit­te­re lot dat je treft. Natuur­lijk dat soort som­be­re emo­ties zijn er wel, maar je kunt leren om ze niet kunst­ma­tig, door ver­keerd gebruik van je ver­stand, te ver­len­gen. En wat het ster­ven zelf betreft: dat moet toch tame­lijk een­vou­dig zijn. Tot nu toe is het ieder­een gelukt.

Auteur
Wim Brands
Publicatiedatum
01-10-2014
Uitgever
Isvw Uitgevers
ISBN
9789491693496
Aantal exemplaren
6
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers