Troost vra­gen, geven en ont­van­gen

Een boek, dat een hel­der licht werpt op een onder­be­licht deel van de men­se­lij­ke com­mu­ni­ca­tie. Aan­be­vo­len voor ieder­een die niet zon­der meer voor­bij wil gaan aan zijn eigen ver­driet of aan dat van zijn naas­te

Samen­vat­ting

Dit boek werpt een hel­der licht op een onder­be­licht deel van de men­se­lij­ke com­mu­ni­ca­tie. Part­ners, familie- en gezins­le­den, vriend(inn)en, ken­nis­sen, buren of collega’s blij­ken vaak niet te weten hoe ze met elkaar moe­ten omgaan als er spra­ke is van pijn en ver­driet; gesprek­ken waar­in men­sen elkaar eigen­lijk zou­den wil­len bij­staan, ver­lo­pen vaak zeer teleur­stel­lend. Aan de hand van dia­lo­gen maakt Riek­je Bos­wijk zeer con­creet hoe je iemand kunt troos­ten (hel­pend, mee­voe­lend of luis­te­rend) en wat je moet doen om je te laten troos­ten, even­tu­eel zelfs door ‘per­so­nen’ die niet in leven­de lijve aan­we­zig zijn (onzicht­ba­re, hei­li­ge, inner­lij­ke of god­de­lij­ke troos­ters). Zeer inspi­re­rend zijn de prak­ti­sche aan­wij­zin­gen aan het slot, die ertoe kun­nen bij­dra­gen dat er zowel in de intie­me als in opper­vlak­ki­ger of col­le­gi­a­le rela­ties min­der (pijn­lij­ke) mis­ver­stan­den ont­staan.

Aan­be­vo­len voor ieder­een die niet zon­der meer voor­bij wil gaan aan zijn eigen ver­driet of aan dat van zijn naas­te. Onmis­baar voor hulp­ver­le­ners, art­sen, ver­pleeg­kun­di­gen, pas­to­res, deca­nen, lei­ders van gespreks­groe­pen, en ieder ander die in zijn pro­fes­si­o­ne­le leven te maken krijgt met pijn en ver­driet en daar op een zorg­vul­di­ge en lief­de­vol­le wijze mee wil omgaan.

Auteur
Riekje Boswijk-Hummel
Publicatiedatum
2008
Uitgever
Uitgeverij Toorts
ISBN
9789060207949
Aantal exemplaren
1
Thema
Rouw
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers