Van harte gecon­do­leerd

Jong en ver­der zon­der ouder(s).

Hoe ga je om met het ver­lies van een ouder als je zelf nog niet zo lang op eigen benen staat? Van harte gecon­do­leerd geeft een beeld van hoe leef­tijd­ge­no­ten dat doen. Je leest de erva­rin­gen van men­sen van wie de vader, moe­der of alle­bei de ouders zijn over­le­den.

Flap­tekst

Hoe ga je om met het ver­lies van een ouder als je zelf nog niet zo lang op eigen benen staat? Van harte gecon­do­leerd geeft een beeld van hoe leef­tijd­ge­no­ten dat doen. Je leest de erva­rin­gen van men­sen van wie de vader, moe­der of alle­bei de ouders zijn over­le­den.

Ame­li­ne sprak met meer dan twin­tig van hen over rouw­ver­wer­king en zes daar­van, inclu­sief zij­zelf, staan cen­traal in het boek. Het zijn ver­ha­len van men­sen uit grote en klei­ne gezin­nen, van wie de ouders door (erfe­lij­ke) ziek­te, na een onge­val of door zelf­do­ding zijn over­le­den. Som­mi­gen ston­den ineens aan het roer van het huis­hou­den, de een kreeg een burn-out en de ander heeft nooit ergens last van gehad. Juist de diver­si­teit aan erva­rin­gen maakt dit een hand­lei­ding met voor ieder wat wils, met ant­woor­den op las­ti­ge vra­gen als: ‘Hoe ver­klaar je het gat op je cv?’, ‘Wat doe je als part­ner?’ en de dood­doe­ner tij­dens een eer­ste date: ‘Wat doen je ouders?’.

• Een boek over rouw voor jong­vol­was­se­nen, stuur­lo­ze twin­ti­gers én begin der­ti­gers
• Erva­rings­ver­ha­len en prak­ti­sche tips
• Als je zelf ver­driet hebt, maar zeker ook als je iemand met ver­driet wil hel­pen

Auteur
Ameline Ansu
Publicatiedatum
31-01-2020
Uitgever
Spectrum
ISBN
9789000371297
Aantal exemplaren
6
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers