Ver­der zon­der jou

Jon­ge­ren over de dood van iemand die ze lief is

Indrin­gend en ont­roe­rend boek waar­in jon­ge­ren ver­tel­len wat de dood van hun ouder(s) bete­kent in hun leven.

Samen­vat­ting

Je bent jong en iemand die je lief is, over­lijdt. Alles is ineens anders. Men­sen in je omge­ving weten niet altijd hoe ze met je moe­ten omgaan. En zelf aan­ge­ven wat je nodig hebt, is ook niet mak­ke­lijk. Hoe ga je dan ver­der? 

‘Ver­der zon­der jou’ is het eer­ste boek waar­in alleen de jon­ge­ren zelf aan het woord komen. Want wie kan beter ver­tel­len hoe het is om zo jong een dier­ba­re te ver­lie­zen? Het is een boek voor jon­ge­ren die iemand ver­lo­ren, of weten dat dit gaat gebeu­ren, maar ook voor ouders, vrien­den en fami­lie, het onder­wijs en de gezond­heids­zorg.

Het voor­woord van ‘Ver­der zon­der jou’ is geschre­ven door dr. Mar­ga­ret Stroe­be, bij­zon­der hoog­le­raar Ver­lies­ver­wer­king aan de Uni­ver­si­teit Utrecht.

Daan Wes­te­rink is jour­na­lis­te en rouw­des­kun­di­ge. Zij schrijft blogs, arti­ke­len en boe­ken over rouw en ver­lies, en geeft lezin­gen en trai­nin­gen over dit onder­werp. Zij treedt regel­ma­tig in de media op als rouw­des­kun­di­ge en werkt inter­na­ti­o­naal samen met diver­se rouw­spe­ci­a­lis­ten. Van haar ver­scheen eer­der ‘Leven zon­der ouders’.

Auteur
Daan Westerink
Publicatiedatum
2012
Uitgever
Ten Have
ISBN
9789025960360
Aantal exemplaren
1
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers