Vin­ger­af­druk van ver­driet

Woor­den van bemoe­de­ging, heel geschikt om te geven aan iemand die net een gelief­de heeft ver­lo­ren.

In dit boek ver­tel­len vol­was­sen zonen en doch­ters hoe het was toen zij, op ver­schil­len­de leef­tij­den, hun ouder(s) ver­lo­ren. Som­mi­gen waren kind of puber, ande­ren stu­deer­den of waren net aan het werk, weer ande­ren waren veer­ti­gers toen hun ouders stier­ven. Zij ver­tel­len wat er gebeur­de en welke gevol­gen het ver­lies in hun leven had.

Samen­vat­ting

Onmis­ba­re steun voor ieder­een die met ver­lies wordt gecon­fron­teerd Vin­ger­af­druk van ver­driet is een kost­baar geschenk voor een ander of voor jezelf. Het is een boek­je dat je zou moe­ten geven aan ieder­een die een kind, een broer of een zus, de part­ner, een ouder, een vriend of een droom ver­liest. Het is niet alleen geschre­ven voor hen die het zelf moei­lijk heb­ben, maar ook voor fami­lie­le­den, vrien­den en collega’s van wie ze steun ver­wach­ten op hun moei­lij­ke reis naar her­nieuwd leven. Het is geen boek over dood. Het is een boek over leven, over het emo­ti­o­ne­le leven van iemand die wordt gecon­fron­teerd met het ver­lies van een dier­baar iemand. Het is niet bedoeld om in één keer uit te lezen, of om een­maal te lezen en weg te leg­gen, maar om tel­kens weer ter hand te nemen.

Auteur
Manu Keirse
Publicatiedatum
2003
Uitgever
Lanoo
ISBN
9789020942231
Aantal exemplaren
1
Thema
Rouw, Troost
Boek lenen?

Voorafgaand aan het Rouwcafé kun je boeken halen of terugbrengen. Ook kun je in overleg een afspraak maken om de boeken in te zien. Ben je niet in de gelegenheid om onze activiteiten te bezoeken, maar wil je wel een boek lenen? Bel ons op tel: 06-17159295 om een afspraak te maken om het boek op te halen.

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers