Brug

Strek je hand uit en voel de mijne
Voor­bij het zicht blijf ik dicht­bij

Mijn levend lijf heeft mij ver­la­ten
Toch ben ik er als je mij roept

Noem mijn naam en neem mij mee
Gedra­gen ga ik nooit ver­lo­ren

Proost op mij in goed gezel­schap
Later als dicht­bij weer mag

En mis je troost van warme armen
In her­in­ne­ring hou ik je vast

Ik toast op jou, de ach­ter­blij­ver
Dat je mijn eind gaat zien als nieuw begin

Strek je hand uit en voel de mijne
Voor­bij het zicht blijf ik dicht­bij.

 
Regi­ne Hilt­horst
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers