Gedach­te­nis

Ze zeg­gen zoveel.….
dat het went,
dat de tijd een helen­de man­tel is.
 
Zoveel.….
dat het over­gaat als griep,
ver­vaagt in het stof van de dagen.
 
Maar het blijft han­gen als mist op mijn haar.
Ik over­win­ter in ver­driet,
om hoe het was, had kun­nen zijn.
 
Jij bloeit lie­ver dan ooit voor­dien,
met nog zach­te­re kleu­ren van het leven.
 
Jou te ver­lie­zen went nooit.
 
 
Mark Naes­sens
 
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers