Heel even.…

 
 

Heel even lijkt het
door de licht­val
of de wind
heel even weet ik
dat jij je hier bevindt.

Een stre­ling
langs mijn schou­der
een vlam die
plot­se­ling dooft
een vlin­der die
blijft dra­len
of zit het in mijn hoofd?

Heel even besef ik,
jij bent altijd bij mij
voor heel even voel ik
het blijft voor altijd ‘wij’

 
Ingrid Dett­mer
 
Uit het boek
Mind­ful omgaan met ver­lies
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers