Neem contact op
Boek & Troost, ruimte voor rouw

Nooit meer .….…

Nooit meer mijn neus in de geur van jouw jas
Nooit meer mijn snot aan jouw mou­wen
Nooit meer jouw lie­ve­lings­trui in de was
Nooit meer mijn hand in de jouwe
Nooit meer jouw kus op mijn knie of mijn wang
Nooit meer jouw vouw­fiets­je nat in de gang
Nooit meer jouw mee­neem­brood
Nooit meer de kie­tel­dood
Nooit meer op zater­dag papa-ontbijt
Nooit meer op schoot met jouw arm om mijn bloot­je
Nooit meer jouw kus op mijn wang,
je bent dood, je bent dood, je bent dood, je bent dood,
Voor altijd

Agenda

Lotgenotencontact
Ervaringen
Vrijwilligers
Vrienden & donateurs

Nieuws

Boek v/d maand

Gedicht v/d maand

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers