Op vakan­tie

Ik ben er even uit,
uit de sleur en het gevang;
ver­lost van gedach­ten,
den­kend zon­der besluit.

Even weg van hier,
daar waar jij ook niet bent
ben ik in het hier-en-nu,
hier waar ik vakan­tie vier.

Ont­snapt in het moment;
nu in plaats van later
spreekt de waar­heid me aan,
ben ik er niet aan gewend.

Ik laat alles dat ver­wart,
bang om te ver­ge­ten 
ter­wijl de tijd ver­vliegt,
blijf jij hel­der in mijn hart.

Geschre­ven door Daniel tij­dens zijn vakan­tie
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers