OVERAL EN NERGENS

Ik ruik je in de linde,
ik ruik je in de rozen,
ik ruik je in de kamil­le,
in jas­mijn en in fram­bo­zen.
Ik ruik je in het flui­ten­kruid
en in de beren­klauw.
Over­al en ner­gens ruik ik jou.
 
Ik proef je in de prui­men,
ik proef je in de bes­sen.
Ik proef je in de bron
als ik mijn dorst pro­beer te les­sen.
Ik proef je in de drui­ven,
ik proef je in de dauw.
Over­al en ner­gens proef ik jou.
 
Ik hoor je in de bran­ding.
Ik hoor je in de meeu­wen.
Ik hoor je in hun vleu­gel­slag,
ik hoor je als ze schreeu­wen.
Ik hoor je in de leeu­we­rik,
de merel en de kauw.
Over­al en ner­gens hoor ik jou.
 
Ik voel je in de hagel,
ik voel je in de regen.
Ik voel je in het bries­je
dat de blaad­jes laat bewe­gen.
Ik voel je in de warm­te,
ik voel je in de kou.
Over­al en ner­gens voel ik jou.
 
Ik zie je in de beken,
ik zie je in de ste­nen.
Ik zie je in een berg
die door het maan­licht wordt besche­nen.
Ik zie je in de hemel,
in het grijs en in het blauw,
Over­al en ner­gens zie ik jou
 
 
 
Bette Wes­t­ra
 
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers