Neem contact op
Boek & Troost, ruimte voor rouw

Over­den­king van Joan Didi­on

We zijn gebrek­ki­ge ster­ve­lin­gen, ons van onze ster­fe­lijk­heid bewust, ook al druk­ken we het juist weg;
juist in onze ver­wik­ke­lin­gen ligt ons falen: het ligt in onze aard dat we bij het rou­wen om ons ver­lies hoe dan ook rou­wen om ons­zelf.
Om hoe we waren. Om hoe we niet meer zijn.
Zoals we eens hele­maal niet meer zul­len zijn.

2006

Agenda

Lotgenotencontact
Ervaringen
Vrijwilligers
Vrienden & donateurs

Nieuws

Boek v/d maand

Gedicht v/d maand

  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers