Over­den­king

 
Sluit vrede met je ver­le­den,
zodat het je heden niet meer kleurt.
Je ver­le­den bepaalt niet je toe­komst,
je over­tui­gin­gen en acties doen dat.
 
Wat ande­ren van je den­ken
gaat jou niets aan.
Het gaat erom hoe je jezelf waar­deert
en hoe belang­rijk jij jezelf vindt.
 
Tijd heelt bijna alles.
Geef tijd de tijd.
Pijn wordt min­der pijn­lijk.
Lit­te­kens maken ons tot wie we zijn.
Ze dagen ons uit en dwin­gen ons
om krach­tig te zijn.
 
Nie­mand is de reden van jouw geluk.
Alleen jij­zelf.
Ver­spil geen tijd en moei­te
om naar vrede en tevre­den­heid
bui­ten jezelf te zoe­ken.
Soms is er geen ant­woord.
Is er nooit een ant­woord geweest.
Kan accep­te­ren een ant­woord zijn?
Of zon­der ant­woor­den ver­der gaan op je weg in het leven.
 
 
 
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers