VERLIES

 
Als het op ver­lies aan­komt, zijn er eigen­lijk
twee moge­lij­ke ant­woor­den:
vast­hou­den of los­la­ten.
Aan ons men­sen de taak,
te balan­ce­ren op het dunne koord
dat tus­sen beide gaat.
 
Los­la­ten is iets anders dan ach­ter­la­ten.
En vast­hou­den is iets anders
dan wei­ge­ren ver­der te gaan.
Los­la­ten is toe­staan dat wat er was
in je door­klinkt
ter­wijl je ver­der gaat.
Vast­hou­den is toe­staan dat je ver­der gaat
ter­wijl wat er was
eeu­wig in je zal nagal­men.
 
Henri-Louis Berg­son
 
Uit het boek Natril­tijd ‑Riet Fiddelaers-Jaspers
Terug­bui­gen na de storm
 
 
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers