WEEROMSTUIT

Als je het mij vraagt, zeg ik graag
“We heb­ben het erg­ste wel gehad”.
Natuur­lijk weet ik dat niet zeker.

Ik houd er ook van om te zeg­gen
dat het erg­ste nog moet komen,
juist in tij­den van groot geluk.

Kom, we laten alles ach­ter,
dagen dat je nie­mand sprak,
nach­ten dat je wak­ker lag:

Genoeg. We wor­den wak­ker
tus­sen dui­zend lied­jes, nieuw
en klaar voor een beter jaar.

Ik droom­de van een dool­hof
waar­in alle muren open­zwaai­den
toen jij vroeg: “Mag ik eruit”

Dit wordt een jaar van de weer­om­stuit.

 
Ingmar Heyt­ze
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers