Lotgenoten­groep

Als ver­lies je raakt

Als iemand die je lief­hebt — een part­ner, ouder, broer, zus of kind — over­lijdt, staat de wereld op zijn kop. Dan heb je men­sen nodig die er voor je zijn, bij wie je je hart kunt luch­ten. Men­sen uit je direc­te omge­ving kun­nen dan erg belang­rijk zijn.

Ook lot­ge­no­ten kun­nen elkaar een luis­te­rend oor bie­den. Wie anders snapt zo goed wat je hebt mee­ge­maakt en wat je moge­lijk nog te wach­ten staat?

De lot­ge­no­ten­groep is een beslo­ten groep voor ieder­een die rouwt om een dier­ba­re, die lan­ger dan een half jaar gele­den over­le­den is.

De groep komt 5 avon­den bij elkaar en wordt bege­leid door 2 erva­ren vrij­wil­li­gers. Na afloop is er de moge­lijk­heid voor een terug­kom­avond.  

Bij vol­doen­de aan­mel­din­gen start in febru­a­ri 2026 een nieu­we groep. de data zijn: 9 en 16 febru­a­ri en 2, 9 en 16 maart. De terug­kom­bij­een­komst is op 13 april.

De groep is mini­maal 6 en maxi­maal 8 per­so­nen groot.

 

Heb je inte­res­se om mee te doen of wil je meer infor­ma­tie?

Dan kun je ons bel­len 06–17159295 of vraag meer infor­ma­tie op via het aan­meld­for­mu­lier.

Agen­da

Lotgenotengroep start 9 februari tot en met 13 april 2026

Lot­ge­no­ten­groep start 9 febru­a­ri tot en met 13 april 2026

09 feb 2026 — 13 apr 2026    
19:30 — 21:30
Prijs: €25 voor alle avon­den, inclu­sief kof­fie en thee
Als iemand die je lief­hebt — een part­ner, ouder, broer, zus of kind — over­lijdt, staat de wereld op zijn kop. Dan heb je men­sen nodig die er voor je zijn.
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sinds­dien ver­der­ge­gaan
    maar ver­gat mij mee te nemen
    en liet me erbui­ten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood ver­want.

    Veel men­sen om mij heen
    kun­nen het ver­driet niet lan­ger delen
    en laten mij daar­in alleen.

    Zo bou­wen ze muren van stil­te
    waar­in ik me gevan­gen voel
    en die mij omge­ven met kilte.

    Ze besef­fen niet hoe dat is
    hoe gebro­ken mijn bestaan
    hoe vol van leeg­te en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost ver­wach­ten
    maar door er gewoon te zijn
    kun­nen ze wel de pijn ver­zach­ten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen mede­lij­den,
    ‘t is alleen wat warm­te wat ik vraag.

    Kok­kie Jon­kers