Naderende dood

Lessen voor levenden | Boek & Troost

Les­sen voor leven­den

Gesprekken met stervenden Elizabeth Kubler-Ross, de ervaren en vastbesloten psychiater-thanatologe, geeft nog steeds de toon aan en pleit voor gevoelens en ervaringen van de stervende mens. Flaptekst Jarenlang zorgde Elisabeth Kübler-Ross voor ongeneeslijk zieken....

Lees verder
Dood | Boek & Troost

Dood

Het laatste stadium van innerlijke groei Uitspraken en meningen over dood. Flaptekst Wie de dood ontkent, loopt het gevaar een doelloos leven te leiden. Wanneer je leeft alsof er nooit een einde aan je bestaan zal komen, kom je er maar al te gemakkelijk toe dingen uit...

Lees verder
Het egeltje onder de oude boom | Boek & Troost

Het egel­tje onder de oude boom

Met full colour illustraties van Steffie Padmos (Vanaf 4 jr). Het ziek zijn en sterven van een jong egeltje kan als aanleiding gebruikt worden om te praten over en begrip te krijgen van het sterven van een jong kind. Flaptekst Egeltje werd geboren op een mooie...

Lees verder
Het laatste woord | Boek & Troost

Het laat­ste woord

Interviews met mensen weten dat ze gaan sterven. Gepubliceerd in NRC Handelsblad. Flaptekst Ieder mens sterft, maar niet iedereen is in staat daarover te praten. Hoe ervaren mensen hun laatste levensfase? Wat denken zij, waaraan denken ze terug, wat zijn hun gedachten...

Lees verder
Ongeneeslijk optimistisch | Boek & Troost

Onge­nees­lijk opti­mis­tisch

Glastra van Loon beschrijft in mooie, korte verhalen openhartig zijn leven als kankerpatiënt. Samenvatting Bundeling columns die de auteur (1962-2005) schreef over het laatste jaar van zijn leven. Hij geniet van het kleine, is opgewekt over de toekomst en verliest...

Lees verder
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers