Rondom sterven

Lessen voor levenden | Boek & Troost

Les­sen voor leven­den

Gesprekken met stervenden Elizabeth Kubler-Ross, de ervaren en vastbesloten psychiater-thanatologe, geeft nog steeds de toon aan en pleit voor gevoelens en ervaringen van de stervende mens. Flaptekst Jarenlang zorgde Elisabeth Kübler-Ross voor ongeneeslijk zieken....

Lees verder
Muerte | Boek & Troost

Muer­te

Gids over de dood zonder taboes. Verschillende uitvaartmogelijkheden en practische tips Flaptekst De laatste jaren wordt er open gedacht en gesproken over de dood. De dood wordt niet langer verdrongen en het afscheid van een geliefde wordt intensief en emotioneel...

Lees verder
Van levenskunst tot stervenskunst | Boek & Troost

Van levens­kunst tot ster­vens­kunst

Wat betekent die spirituele dimensie nu voor de omgang met ethisch omstreden kwesties als euthanasie en palliatieve sedatie? Voor iedereen die geconfronteerd wordt met de eindigheid van het leven. Over spiritualiteit in de palliatieve zorg Voor een breed publiek van...

Lees verder
Kun je de dood ook groeten | Boek & Troost

Kun je de dood ook groe­ten?

101 afscheidsgedichten Flaptekst In dit boek zijn gedichten over afscheid verzameld, geschreven voor kinderen en jongeren. Waarschijnlijk voelen ook volwassenen zich aangesproken door deze teksten. Of we nu jong zijn of oud - als we met de dood te maken krijgen,...

Lees verder
Het laatste woord | Boek & Troost

Het laat­ste woord

Interviews met mensen weten dat ze gaan sterven. Gepubliceerd in NRC Handelsblad. Flaptekst Ieder mens sterft, maar niet iedereen is in staat daarover te praten. Hoe ervaren mensen hun laatste levensfase? Wat denken zij, waaraan denken ze terug, wat zijn hun gedachten...

Lees verder
Ongeneeslijk optimistisch | Boek & Troost

Onge­nees­lijk opti­mis­tisch

Glastra van Loon beschrijft in mooie, korte verhalen openhartig zijn leven als kankerpatiënt. Samenvatting Bundeling columns die de auteur (1962-2005) schreef over het laatste jaar van zijn leven. Hij geniet van het kleine, is opgewekt over de toekomst en verliest...

Lees verder
  • Ver­want met de dood

    Het leven is sindsdien verdergegaan
    maar vergat mij mee te nemen
    en liet me erbuiten staan.

    Ik bezie ‘t van een afstand
    maar ‘t raakt me niet echt
    ik voel me met de dood verwant.

    Veel mensen om mij heen
    kunnen het verdriet niet langer delen
    en laten mij daarin alleen.

    Zo bouwen ze muren van stilte
    waarin ik me gevangen voel
    en die mij omgeven met kilte.

    Ze beseffen niet hoe dat is
    hoe gebroken mijn bestaan
    hoe vol van leegte en gemis.

    Ik weet, ik kan niet altijd troost verwachten
    maar door er gewoon te zijn
    kunnen ze wel de pijn verzachten.

    Het is niet, dat ik me beklaag
    immers ik wil geen medelijden,
    ‘t is alleen wat warmte wat ik vraag.

    Kokkie Jonkers