We zijn gebrekkige stervelingen, ons van onze sterfelijkheid bewust, ook al drukken we het juist weg;
juist in onze verwikkelingen ligt ons falen: het ligt in onze aard dat we bij het rouwen om ons verlies hoe dan ook rouwen om onszelf.
Om hoe we waren. Om hoe we niet meer zijn.
Zoals we eens helemaal niet meer zullen zijn.
2006