In totaal heb ik nu 5x de bijeenkomsten op zondag bezocht. Ik heb er geen spijt van en nog steeds geeft het mij een goed gevoel als ik er ben en ook als ik weer weg ga. Je voelt je daar vrij om over je verdriet te praten omdat je onder lotgenoten bent. Er vallen wel tranen maar ook niet en er wordt ook nog wel gelachen.
Nog steeds kijk ik uit naar de 3e zondag in de maand en uit ervaring weet ik nu dat het gemis en verdriet in de loop van de tijd niet écht minder wordt dus blijven deze bijeenkomsten voor mij waardevol.
De vrijwilligers van Boek en Troost zijn aanwezig en zorgen dat alles goed verloopt maar zij geven de bezoekers de ruimte voor hun verhalen en blijven op de achtergrond. Voor mij was de drempel om te komen niet hoog en als je de stap eenmaal gezet hebt voelt het als een warm bad.