De eerste keer dat ik het Rouwcafé bezocht was 3 maanden nadat mijn man plotseling was overleden. In de krant las ik dat het thema “troost” besproken zou gaan worden. Omdat ik volop in mijn verdriet zat, had ik daar heel erg behoefte aan.
Na een liefdevol welkom heb ik actief deelgenomen aan het gesprek. Het voelde aan als een warm bad “wat een lieve mensen!”
Maandelijks kijk ik uit naar de bijeenkomsten waar fijne vrijwilligers de gesprekken begeleiden.
Ik heb me ook opgegeven om deel te nemen aan de gespreksgroep ‘Als verlies je raakt’. Onder begeleiding van 2 vrijwilligers van Boek en Troost hebben we 5 avonden fijne, open, eerlijke, warme, troostende en diepgaande gesprekken gevoerd. Bij zowel het Rouwcafé en de gespreksgroep waardevolle nieuwe contacten gekregen.
Het delen van ervaringen met lotgenoten doet mij goed en maakt het verlies draaglijker