Categorie: Ervaringen van deelnemers…..

Coby (71) verloor haar man aan kanker, maar vindt troost in Rouwcafé: ‘Gezellig praten als op verjaardag’Haar man André overleed twee jaar geleden en sindsdien vindt Coby Westerhoff veel troost bij lotgenoten in het Rouwcafé in Gouda: ,,Als je hoort dat iemand een man had die ook niet over zijn ziekte wilde praten, dan merk je dat je niet de enige bent.” “Mensen die niemand verloren hebben weten niet hoe dit is. Maar in de groep begrijpt iedereen wat je bedoelt en niemand vindt dit gek.”Interview Cobi Westerhoff 

Twee jaar geleden overleed mijn vrouw. Het was middenin de Coronatijd. De predikant die nauw bij de begrafenis betrokken was, maakte mij attent op “Boek en Troost”. Ze was zelf jaren vrijwilliger geweest bij “Boek en Troost”. “Ga er eens kijken, misschien is het iets voor je”. Een half jaar na het overlijden van mijn vrouw ging ik voor de eerste keer naar het Rouwcafé. Eerder was vanwege Corona alles stil komen te liggen. Vanaf het eerste begin heb ik me bij het Rouwcafé welkom gevoeld en inmiddels ben ik een regelmatige bezoeker. De bijeenkomsten zijn heel laagdrempelig en dat komt natuurlijk ook, omdat je allemaal lotgenoten bent. Ik vind Lees meer

De eerste keer dat ik het Rouwcafé bezocht was 3 maanden nadat mijn man plotseling was overleden. In de krant las ik dat het thema “troost” besproken zou gaan worden. Omdat ik volop in mijn verdriet zat, had ik daar heel erg behoefte aan.  Na een liefdevol welkom heb ik actief deelgenomen aan het gesprek. Het voelde aan als een warm bad “wat een lieve mensen!” Maandelijks kijk ik uit naar de bijeenkomsten waar fijne vrijwilligers de gesprekken begeleiden. Ik heb me ook opgegeven om deel te nemen aan de gespreksgroep ‘Als verlies je raakt’. Onder begeleiding van 2 vrijwilligers van Boek en Troost hebben we 5 avonden fijne, open, eerlijke, Lees meer

  In totaal heb ik nu 5x de bijeenkomsten op zondag bezocht. Ik heb er geen spijt van en nog steeds geeft het mij een goed gevoel als ik er ben en ook als ik weer weg ga. Je voelt je daar vrij om over je verdriet te praten omdat je onder lotgenoten bent. Er vallen wel tranen maar ook niet en er wordt ook nog wel gelachen. Nog steeds kijk ik uit naar de 3e zondag in de maand en uit ervaring weet ik nu dat het gemis en verdriet in de loop van de tijd niet écht minder wordt dus blijven deze bijeenkomsten voor mij waardevol. De vrijwilligers Lees meer

Toen mijn vrouw bijna vier jaar geleden door een hersenbloeding in coma raakte en elf dagen later overleed bleef ons gezin als verdoofd achter. Doordat ze zo snel in coma raakte hadden we geen afscheid kunnen nemen en ik vroeg mij vertwijfeld af hoe ik verder moest. Ik vond professionele hulp bij een rouwcoach, een vrouw die echt wist waarover het gaat bij rouw, die dingen uitlegde over rouw en mij een spiegel voorhield waardoor ik gaandeweg beter zicht op mijzelf en het rouwproces kreeg. Wanneer je mij nu vraagt hoe dat werkte en waardoor ik na een gesprek weer opgelucht verder kon, dan kan ik daar eigenlijk nog steeds Lees meer

Al voor het overlijden van mijn man hoorde ik over het Rouwcafé. Ondanks ruim acht jaar intensieve mantelzorg kon ik mij nog geen enkele voorstelling maken van het gevoel van het voor altijd kwijt zijn van mijn geliefde. Maar toch was er het besef dat ik dat Rouwcafé wel eens hard nodig zou kunnen hebben. Al een maand na Alberts overlijden ging ik er voor het eerst naar toe, op zoek naar mensen die hetzelfde hadden meegemaakt, op zoek naar handvatten over hoe verder met mijn leven,op zoek naar een plek om mijn hart te luchten. Dat is nu al drie jaar geleden en nog altijd voorziet het in die Lees meer

In april 2016 verliest Nico zijn vrouw. Hij beschrijft wat dat verlies met hem doet. Hoe hij de behoefte heeft om te praten over zijn verlies maar het liefst met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.  Lees hoe de contacten met lotgenoten tijdens het Rouwcafé hem helpen door zijn rouwproces te komen. Mei 2016. Het is een maand na het overlijden van mijn vrouw, drie jaar en drie maanden na de diagnose dat ze ongeneeslijk ziek was. De afgelopen maand leefde ik in een roes maar nu wordt die ruw verstoord en komt het besef van haar dood pas echt binnen. Ze was de liefde van mijn leven en ik weet Lees meer