Blog

Als je het mij vraagt, zeg ik graag “We hebben het ergste wel gehad”. Natuurlijk weet ik dat niet zeker. Ik houd er ook van om te zeggen dat het ergste nog moet komen, juist in tijden van groot geluk. Kom, we laten alles achter, dagen dat je niemand sprak, nachten dat je wakker lag: Genoeg. We worden wakker tussen duizend liedjes, nieuw en klaar voor een beter jaar. Ik droomde van een doolhof waarin alle muren openzwaaiden toen jij vroeg: “Mag ik eruit” Dit wordt een jaar van de weeromstuit.   Ingmar Heytze

  In Gedachten   In gedachten kom je soms zomaar voorbij; even een momentje een blik, die lach.   Ik ontmoet je dan gewoon heel kort, voelt nog zo fijn zo vertrouwd alsof jij en ik nog wij zijn.     Caro Niekus

  Sluit vrede met je verleden, zodat het je heden niet meer kleurt. Je verleden bepaalt niet je toekomst, je overtuigingen en acties doen dat.   Wat anderen van je denken gaat jou niets aan. Het gaat erom hoe je jezelf waardeert en hoe belangrijk jij jezelf vindt.   Tijd heelt bijna alles. Geef tijd de tijd. Pijn wordt minder pijnlijk. Littekens maken ons tot wie we zijn. Ze dagen ons uit en dwingen ons om krachtig te zijn.   Niemand is de reden van jouw geluk. Alleen jijzelf. Verspil geen tijd en moeite om naar vrede en tevredenheid buiten jezelf te zoeken. Soms is er geen antwoord. Is er Lees meer

    Eigenlijk sta ik op een wip als ik aan mijn geliefde denk: Precies in het midden… Ga ik iets teveel naar rechts, dan kom ik in het verdriet. Ga ik naar links, dan kom ik in het geluk van de herinnering.     Maya Stomp Facebookpagina ”Rouwen hoort bij het leven”

  In het gemis ben je ver weg maar ook even heel dichtbij.   Ik denk aan je en het is of je zonet nog hier was.   De pijn is het bewijs dat je bestaat al is het vanaf nu alleen in onze gedachten.   Er is liefde in verdriet.   En het verdriet is groot. Maar de liefde van en voor jou ook.     Anne Zwanenburg Uit: Survivalgids voor Weduwen  

  We hebben het woord al een plek gegeven Het stijgt ver boven ons uit Reikhalzend proberen we het binnen ons bereik te krijgen Het te bemachtigen en ons machtig te maken Want accepteren kun je leren En zo leer je er mee leven   Accepteren is iets toelaten Waarvan je niet wilt dat het er is Niet te begrijpen tot je het gedaan hebt En er achter komt Vechten tegen iets wat niet weg gaat Maakt al een slachtoffer     Anne Zwanenburg Uit het boek: Survivalgids voor Weduwen.

  Als het op verlies aankomt, zijn er eigenlijk twee mogelijke antwoorden: vasthouden of loslaten. Aan ons mensen de taak, te balanceren op het dunne koord dat tussen beide gaat.   Loslaten is iets anders dan achterlaten. En vasthouden is iets anders dan weigeren verder te gaan. Loslaten is toestaan dat wat er was in je doorklinkt terwijl je verder gaat. Vasthouden is toestaan dat je verder gaat terwijl wat er was eeuwig in je zal nagalmen.   Henri-Louis Bergson   Uit het boek Natriltijd -Riet Fiddelaers-Jaspers Terugbuigen na de storm    

  Elke ouder die zijn kind mist heeft zo zijn of haar rituelen om hun geliefde kind te herdenken en zo hun liefde met ze te delen.   De een brandt elke avond een kaarsje of schrijft de naam in het zand. De ander eet een taart op de verjaardag of geeft kusjes aan een foto op de wand.   De een groet een voorbij vliegende vlinder of laat ballonnen op tijdens speciale dagen. De ander tekent hartjes op beslagen ramen of zal een dagje uit hun kind in gedachten mee vragen.   De een praat tegen een foto of de urn, of verzorgt graag een plekje waar hun kind Lees meer

Door de poort van het voelen van je zwakheid, ligt je kracht. Door de poort van het voelen van de pijn ligt je plezier en vreugde. Door de poort van het voelen van je angst ligt je zekerheid en veiligheid. Door de poort van het voelen van je eenzaamheid ligt je vermogen om vervulling, liefde en kameraadschap te vinden. Door de poort van het voelen van je haat ligt je vermogen lief te hebben. Door de poort van het voelen van je wanhoop ligt je ware en rechtvaardige hoop. Door het accepteren van je tekortkomingen van je jeugd ligt je vervulling nu.     Eva Pierrakos uit ‘Liefdeskunst’ Hanna Cuppen