Weggaan is iets anders dan het huis uit sluipen, zacht de deur dichttrekken achter je bestaan en niet terugkeren. Je blijft iemand op wie wordt gewacht. Weggaan kun je beschrijven als een soort van blijven. Niemand wacht want je bent er nog. Niemand neemt afscheid want je gaat niet weg. Rutger Kopland 2008
Herstellen van de rouw is als ontwaken uit een lange winterslaap, de warmte van de zon voelen, de wind in de bomen horen ruisen, het zachte gegons van de bijen horen, de vogels horen zingen, de geur van de bloemen ruiken, het zout van mijn tranen voelen, mijn zintuigen laten strelen door de schoonheid van de natuur de stilte ervaren binnen in mij als een haven van pijn. Dianne McKissock (uit Vingerafdruk van verdriet) Manu Keirse
We hebben het woord al een plek gegeven, Het stijgt ver boven ons uit; Reikhalzend proberen we het binnen ons bereik te krijgen, Het te bemachtigen en ons machtig te maken, Want accepteren kun je leren En zo leer je er mee leven. Accepteren is iets toelaten, waarvan je niet wilt dat het er is. Niet te begrijpen tot je het gedaan hebt En er achter komt; Vechten tegen iets wat niet weggaat Maakt al een slachtoffer. Anne Zwanenburg
Loslaten wat je lief en dierbaar is, Loslaten naar wie je hart uitging, je doet het niet ineens. Het is als het gaan van een lange, lange weg. Een weg geplaveid met herinneringen, met beelden van weleer en met emoties, diep en scherp. Al gaande ga je stap voor stap zien, hoe het was, echt was. Je leert zien voorbij de buitenkant, je ziet het verborgen patroon, het hoe, waarom. Je ziet wat de ander toen bewoog, je ziet, wat je toen, in het verleden niet kon zien, omdat je er nog middenin stond, deel was van het geheel. Maar nu bij elke stap de afstand groeit, nu ga je Lees meer
Strek je hand uit en voel de mijne Voorbij het zicht blijf ik dichtbij Mijn levend lijf heeft mij verlaten Toch ben ik er als je mij roept Noem mijn naam en neem mij mee Gedragen ga ik nooit verloren Proost op mij in goed gezelschap Later als dichtbij weer mag En mis je troost van warme armen In herinnering hou ik je vast Ik toast op jou, de achterblijver Dat je mijn eind gaat zien als nieuw begin Strek je hand uit en voel de mijne Voorbij het zicht blijf ik dichtbij. Regine Hilthorst
Zet de radio uit je hoort niets nieuws de stilte wacht geduldig af Vouw de krant dicht. Hij was oud voordat hij werd gedrukt Zoek niet, deel niet, duim niet totdat je vierkant ziet Zet eindelijk het scherm op zwart. Ik ben net zo bang als jij, net zo bezorgd voor iedereen die ik niet missen kan Ik had ook gespaard voor andere dingen: verre reizen, eerste hulp bij een gebroken hart, een auto die wat vaker start. Maar: in Wuhan hoor je vogels zingen Boven China was de lucht nog nooit zo blauw In Venetië zien ze vissen in het helderst water sinds tijden De kunst van het Lees meer
De stuurlui eisen de wal op De vechters eisen de straat opDe kiezers eisen klare taalmaar er zijn geen woorden voorer bestaat geen nieuw moraalwe hebben nog geen verhaal wat zou je doen met de ruimte die je opeistdie minder dan anderhalve meterje oma opzoekenje buurman aanhoestenhet vliegtuig nemen naar een of ander toeristisch oord? en is dat dan vrijheidwat is vrijheid eigenlijkvoor een woord? Is het terug naar voorheen,maar voorheen is voorbij;we deinen stuurloosop de rand van een nieuw getij niet eisen, maar vragenmeebewegenluisterennaar wat de zee van ons wilnieuwe einders ontdekken misschien is dat vrijheidmisschienmaakt dat het verschil. Helma Snelooper
Omkijken? Liever niet. Want kijken, echt kijken doet pijn. Je voelt weer hoe het was, de pijn, het gemis. Omkijken? Liever niet. En als het moet, dan maar gewapend als beton, met droge ogen, zonder jou erbij. Herinnering. Zonder tranen gaat het niet. Maar door de tranen heen blijft liefde levend, vind jij jezelf terug. Herinnering. Alleen wie om kan kijken, kan vooruitzien. Wie tranen zaait, zal licht en toekomst oogsten. Hans Stolp
Heel even lijkt het door de lichtval of de wind heel even weet ik dat jij je hier bevindt. Een streling langs mijn schouder een vlam die plotseling dooft een vlinder die blijft dralen of zit het in mijn hoofd? Heel even besef ik, jij bent altijd bij mij voor heel even voel ik het blijft voor altijd ‘wij’ Ingrid Dettmer Uit het boek Mindful omgaan met verlies
Ik wens je genoeg stilte om op te kijken naar de sterren Genoeg eenvoud om ontzag te tonen voor het kleine Genoeg vertrouwen om het goede zijn weg te laten vinden Genoeg verwondering om het ondenkbare te zien gebeuren Vertraag Geef aandacht Wees dankbaar en geniet. Kris Gelaude
